کد مطلب:94435 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
[صفحه 107] شما ای پیشوایان فتواگر، شما كه خدا و رسول و كتابتان یكی است اینگونه فتوای نابجا مدهید درباره حكمی از احكام یزدانی، از یكی از پیشوایان، پرسشی می شود، پیشوا به رای خود پاسخی می دهد همان پرسش از فتواگر دیگری سئوال می شود، این رهبر نیز پاسخی دیگر، خلاف فتواگر نخستین می دهد. سرانجام این فتواگران جملگی، نزد بزرگ دادگسترشان روی می آورند این بزرگ دادگر رای جملگی آنان را شایسته و بایسته می شمارد، حال آنكه كتابشان یكی است و آنانرا یزدانیست یكتا و پیامبرشان هم یكی است پس آیا آفریدگارشان امر فرموده تا خلاف یكدیگر فتوا دهند؟ و آیا آنان به امر پروردگار سر سپرده اند؟ یا آینكه كردگارشان فرمان داده تا دست از دوگونگی ها بشویند؟ حال آنكه آنها دل به گناه و نافرمانی بسته اند. و یا اینكه آفریدگارشان آنان را به كیش و آئینی ناقص هدایت فرموده و در این راه دست یاری بسویشان افراشته تااین طریقت هدایت را كامل و جامع كنند؟ آیااینان شریكان فرمان الهی اند كه هر چه اراده كنند بر زبان آرند، و بر خداست كه بگفتارشان رضایت دهد؟ یا اینكه كردگار بی مثال، دینی كامل و آئینی جامع برایشان شایسته دانسته، و پیامبر بزرگ كه (درود خدا بر او باد )، در كار ابلاغ رسالت كوتاهی كرده؟ هرگز چنین نیست! بلكه یزدان منان می فرماید: ما در كتاب خود در اوج گفتار و ایمای كلمات سخنی را فروگذار، نكرده ایم بلكه جملگی گفتنی ها را گفته ایم، و در این شیوه كوتاهی ننموده ایم و نیز یادآوری فرموده است كه: پاره از نشانه های ما گواه برخی دیگرند، و هیچ دوگونگی و اختلافی در آن نیست و نیز فرموده است كه: پس اگر این كتاب از نزد غیری جز یدان پاك فرستاده شده بود، بی هیچ شك و شبهه ای در آن اختلافات بسیاری می یافتند حال آنكه، كلام خدا را، ظاهری است شگفت آور و عجیب، و باطنی است ژرف و عمیق. بی مانندی های حیرت انگیزش را پایانی نیست، و تاریكی های بی خردی آدمی را جز به تجلی فروغ آن انجامی نیست
صفحه 107.